Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ στην περιοχή του
Δήμου Ηρακλεωτών σ' όλη τη Μακραίωνη
Ιστορία, όπως φαίνεται απ΄ τα απομεινάρια
των εθίμων από την αρχαιότητα ακόμα
αποτελούσε το "Αλάτι της ζωής" για τους
κατοίκους.
Για τα Έθιμα που έχουν τις ρίζες του στο
βάθος του χρόνου δυστυχώς μόνο στον Άγιο
Γεώργιο μπορεί να βρει κανείς εθιμικά
στοιχεία για τον πολιτισμό των προγόνων,
καθώς και κάποια στοιχεία στο Κληματάκι και
τον Ταξιάρχη.
Το σημαντικότερο έθιμο είναι αυτό των "Ρουγκατσιαριών"
που γίνεται κάθε χρόνο και έχει τις ρίζες
του στην αρχαιοελληνική Βακχική λατρεία, επηρεασμένου
βέβαια στην πορεία της Ιστορίας από Ρωμαϊκά
και Τουρκικά στοιχεία.
Οι αποκριές είναι επίσης ένα από τα
σημαντικά έθιμα που έχουν ρίζες στην
παράδοση, και μάλιστα επιβλήθηκαν σα αρχαίο
έθιμο και στις σημερινές συνθήκες.
Σημαντικό έθιμο που σχετίζεται με το
χριστιανισμό, αλλά έχει και "χρώμα"
απ΄την αρχαιότητα είναι το δωδεκαήμερο των
χριστουγέννων με τα "Σούρβα και τα
κόλιαντα".
Τα Ρουσάλεια που γίνονται στην περιοχή της Αρσαλιάς (Αγ. Γεώργιος) την πεντηκοστή με τις γυναίκες του χωριού να επιδίδονται σε διάφορες πολιτιστικές, αθλητικές εκδηλώσεις έχουν σχέση με τα SATOYRNALIA των Ρωμαίων.
Ο χορός και το τραγούδι επίσης
χάνονται στην προς τα πίσω πορεία των
αιώνων.
Τα χωρία Αγιώργης - Κληματάκι και Αηδόνια
είναι επηρεασμένα μουσικά από την μουσική
της περιοχής Βοϊου που κυριαρχούν τα
χάλκινα (κορνέτα) ενώ ο Ταξιάρχης - Κοκκινιά
- Πολύδενδρο και Μηλιά από την μουσική που
ακούγεται στην ευρύτερη περιοχή Γρεβενών (κλαρίνο)
Η κιβωτός και Ν. Τραπεζούντα μουσικά αλλά
και χορευτικά έχουν τις δικιές τους
παραδόσεις που έφεραν σαν πρόσφυγες από τον
Πόντο, και που κι αυτές χάνονται στα βάθη
των αιώνων και αγγίζουν την εποχή των "Παλικαριών
του Ξενοφώντα", αφού γνωρίζουμε ότι ο
πυρίχειος χορός με την ορφική ποντιακή λύρα
έκανε ανδρειότερους τους αγωνιστές του
Πολέμαρχου ΞΕΝΟΦΩΝΤΑ
Στα νεότερα χρόνια, αυτά που
αγγίζουν τα βήματα του σημερινού ανθρώπου
υπήρξε μια ξεχωριστή παρουσία που
σχετίζεται με το θέατρο.
Απ΄ τα χρόνια ακόμα της ελεύθερης Ελλάδας
και με τις σημαντικές πρωτοβουλίες της ΕΠΟΝ,
δημιουργήθηκε "σχολή" θεάτρου στον Αγ.
Γεώργιο, η οποία στον σπόρο που έριξε τότε
έγινε δυνατό να καρπίσει στα χρόνια που
εμείς οι νεοέλληνες ονομάζουμε
μεταπολίτευση.
Οι δειλές κινήσεις κάποιων νέων αλλά και
παλιών (Παπαγιάννης) στα τέλη της δεκαετίας
του 1970, έγιναν χείμαρρος ορμητικός στις
αρχές της δεκαετίας του 1980 που έβγαλαν στην
επιφάνεια τη χρυσοφόρο φλέβα λειτουργώντας
μέσα απ΄ τα σπλάχνα του πολιτιστικού
συλλόγου και ονομάστηκε "Θεατρικό
Εργαστήρι" του Πολιτιστικού Συλλόγου Αγ.
Γεωργίου. Το Θ.Ε. ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ έγραψε μία
λαμπρή ιστορική πορεία, όχι μόνο στα στενά
πλαίσια του νομού Γρεβενών αλλά
πανελλαδικά.
Τα θεατρικά έργα ήταν πολυποίκιλα και
θαυμάστηκαν από ανθρώπους των Γραμμάτων
και Τεχνών της χώρας. Ήταν το θεατρικό
εργαστήρι που "ξέφυγε" απ' τα όρια του
ερασιτεχνισμού και δούλεψε επαγγελματικά
με την έννοια της συνείδησης και όχι βέβαια
του χρήματος.
Το ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ συνεχίζει και σήμερα
να δουλεύει και να παρουσιάζει έργο, όπως
και τ' αλλά τμήματα (χορευτικό, μουσικό).
Τα τελευταία χρόνια Πόντιοι απ΄ τον Αγιώργη δημιούργησαν τον Ποντιακό Σύλλογο με αξιόλογη προσφορά και με χορευτικές παρουσίες αξιοθαύμαστες.
Πρέπει να αναφερθεί στην Κιβωτό η δημιουργία του Πολιτιστικού Συλλόγου ήταν καθοριστική στο να αναπτυχθεί και κει αξιόλογη θεατρική παρουσία με παραστάσεις σε διάφορες περιοχές της χώρας.
Την επιμέλεια των παραπάνω περιληπτικών στοιχείων είχε ο Τάσος ΣΕΒΑΣΤΙΑΔΗΣ κάτοικος Αγ. Γεωργίου
Γρεβενά 26-06-00